17-11-2012
మహాకవి కాళిదాసు, ఆర్యభట్ట, చరకుడు, కౌటిల్యుడు, అన్నమాచార్యులు, రవివర్మ- ఇలాంటి పేర్లు విన్నప్పుడు వారు ఏయే రంగాలలో అద్భుత ప్రతిభా పాటవాలు ఉన్న వారో చరిత్రతో కాస్త పరిచయం ఉన్న అందరికి తెలుసు. ఇక సమకాలిక విషయానికి వస్తే ఇంద్రగంటి శేషేంద్ర శర్మ, ఇళయరాజ, ఎమ్.ఎఫ్. హుస్సేన్, సచిన్ టెండూల్కర్, కమలహాసన్.. వీరంతా ఆయా రంగాలలో అత్యంత ప్రాచుర్యం సంపాదించుకున్న వారు. వీరి జీవిత చరిత్రల్లోకి కాస్త లోతుగా తొంగి చూస్తే వారు ప్రాముఖ్యత పొందిన రంగాన్ని తప్పిస్తే మిగతా విషయాలలో మామూలు మనుషులు. ఇంకా గట్టిగా చెప్పాలంటే వీళ్లు పెద్ద తెలివి గలవాళ్ళు కాదు. అక్కడక్కడ కొన్ని మినహాయింపులు ఉంటే ఉండొచ్చు కానీ, అన్ని అంశాల మీద కొంత అవగాహనతో సివిల్సు, గ్రూపు పరీక్షలు రాసే వారి కంటే వీరి తెలివి తక్కువగా ఉండ వచ్చు. అయితే ఏమి? ఆయా రంగాలలో వారు పెద్ద ఎత్తుకు ఎగబాక గలిగారు. జీవితానికి ఒక గుర్తింపును పొంద గిలిగారు. ఒక రంగంలో ఉండే అనేక మందిలో కేవలం కొద్దిమంది మాత్రమే ఇలాంటి ప్రతిభను చూపటం ఎలా వీలు పడుతుంది అనేదాన్ని చూడాల్సి ఉంటుంది.
ప్రకృతి అనేక వింతలు చేస్తుంది. అలాంటి వింతల్లో ఒకటి మానవుడి పుట్టుక. ఈ నేలమీద పుట్టే ప్రతి బిడ్డ మెదడు అందరికీ ఉన్నట్టే తెలివి చేవతో పుట్టటం మామూలే అయినా అందులో తనది అయిన ఒక ప్రత్యేకతను కలిగి ఉంటుంది. అంటే కొన్ని ప్రత్యేక ప్రతిభలను ఇముడ్చుకొనే లక్షణాన్ని కలిగి ఉంటుంది. ఈ లక్షణం ఏ బిడ్డది ఆ బిడ్డకే సొంతం. ఇది బిడ్డ సాధార తెలివితో సంబంధం లేకుండా ఉండవచ్చు లేదా తెలివితో ముడిపడి ఉండవచ్చు. తెలివి తక్కువగా ఉండే బిడ్డల్లో సయితం అబ్బురపరచే ఏదో ఒక ప్రతిభ ఉండేందుకు అవకాశం ఉంది. దీనే్న ‘ఎమోషనల్ ఇంటిలిజెన్స్’ లేదా ఈ.క్యూ అంటారు. తెలుగులో ‘బతకనేర్చిన తెలివి’ అనే ఒక జాతీయం ఉంది. సరిగా అదే ఈ ఎమోషనల్ ఇంటిలిజన్సు. మెదడు చేవలో ఇదో ప్రత్యేక విడిత చేవ. పిల్లల మెదడు లో లోపల నిద్ర స్థితిలో ఉంటుంది. ఈ విడిత చేవ బయటకు రావటానికి అవకాశం ఏర్పడినప్పుడు పురి విప్పటం మొదలు అవుతుంది. సాన పెట్టే కొద్ది అబ్బుర పరచే ప్రతిభ బయటకు రావటానికి అవకాశం ఉంటుంది.
నిర్వచనం ప్రకారం ‘ఎమోషనల్ ఇంటిలిజెన్స్’ అంటే వ్యక్తిలో ‘‘ఉన్న విడిత చేవను గుర్తించటం, అనుభూతి చెందటం, వెలికి తీయటం, నేర్చుకోవటం, అర్థం చేసుకోవటం, గుర్తుంచుకోవటం, విరివి పరచటం, వివరించటం, ఆ మొత్తం చర్యలను అమలు పరచు కొనే చేవ’’ ఈ నిర్వచనాన్ని జనాల భాషలో చెప్పుకోవాలి అంటే పుట్టే ప్రతి బిడ్డ తనది అయిన ఒక ప్రత్యేక అంశంలో రాణించటానికి తగిన సామర్థ్యంతో పుడుతారు.
మచ్చుకు ఓ ఇద్దరు కవులను పరిశీలిస్తే, ఒక కవి మెదడులో ‘కవిత్వ’ కళను ఇముడ్చుకోగలిగిన విడిత చేవ ఎక్కువగా ఉన్నప్పుడు, అతడు తన కవిత్వంలో అద్భుతాలు చూపగలడు. అది లేని మరో కవి సాధన చేయటం ద్వారా కవిత్వం రాయ గలిగినా మొదటి కవి రాసిన కవిత్వంలో ఉన్న పట్టు రెండో కవి రాసిన కవిత్వంలో ఉండదు. అలాగే నటనలో ఉద్వేగ సామర్థ్యం ఎక్కువగా ఉన్న సావిత్రికీ, ఆ సామర్థ్యం ఏ మాత్రం లేకుండా, కేవలం అందంగా ఉందన్న ఒకే ఒక కారణంతో సినిమా అవకాశం పొందిన మరో కథానాయకికి నటనలో తేడా ఉంటుంది. చిన్నబిడ్డలు తమలో ఉన్న ఆయా ప్రత్యేక అంతర్గత సామర్థ్యాలు వెలికి తెచ్చుకోవాలి అంటే అందుకు పరిసరాల ప్రేరణ అవసరం. అంటే లోపల ఉన్న ఉద్వేగాన్ని పొడిచి పురి విప్పజేసే బయటి పరిస్థితులు కావాలి. అందుకే చదువు తోపాటు చదువేతర కార్యక్రమాలు విద్యలో భాగంగా ఉండటం తప్పనిసరి.
గమనించాలే కానీ ప్రతి బిడ్డలో ఏదో ఒక సామర్థ్యం దాగి ఉంటుంది. ఇవ్వన్నీ బిడ్డ బిడ్డకూ వేరుగా ఉంటాయి. వారిలో ఆయా సున్నిత అంశాలను గుర్తించి పదును పెట్టటం ద్వారా అద్భుత ఫలితాలు సాధించవచ్చు. మచ్చుకు ఒక బిడ్డ మెదడు సంగీతాన్ని ఇముడ్చుకో గలిగిన సామర్థ్యం ఎక్కువగా ఉన్నప్పుడు దాన్ని గుర్తించి, ప్రోత్సహిస్తే అత్యంత మంచి సంగీత కళాకారుడిగా వెలుగుతాడు. అలాంటి సున్నితత్వం ఉన్న పిల్లవాడిని గుర్తించక పోతే, ప్రపంచం ఒక కళాకారుణ్ణి కోల్పోతుంది.
పిల్లల్లో దాగి ఉన్న అంతర్గత సామర్థ్యాన్ని వెలికి తీయక పోతే అది వృధాగా పోతుంది. వారిలో ఉన్న కల్పానిక శక్తి గురించి సరి అయిన దారిలో పెట్ట కుంటే ఒక్కోసారి అది పక్క దారి పట్టేందుకు అవకాశం ఉంటుంది. మచ్చుకు కల్పానిక శక్తి బాగా ఉన్న వ్యక్తి పోలీసు అధికారి అయితే అది సమాజానికి మేలు. అలా కాకుండా అదే వ్యక్తి పక్కదారి పట్టి నేరస్థుడుగా మారితే అది సమాజానికి నష్టం. అతను చేసే ప్రతి నేరం లోనూ సామర్థ్యం ఉంటుంది.. ఎక్కడో, ఎప్పుడో, ఏ బిడ్డల్లోనో, ఏదో ఒక అద్భుత ప్రతిభ విరబూస్తే ‘‘అబ్బో!’’ అనుకోవటం తప్ప మన పిల్లల్లో ఉన్న వనరులను మనం గుర్తించటం లేదు. పిల్లల్లో దాగి ఉన్న మాటు సామర్థ్యాన్ని పసితనంలో గుర్తించి విరబూసేటట్టు చేయక పోతే అది వ్యక్తికీ, సమాజానికీ నష్టం.
Interesting Sir!
ReplyDelete